Voor een handmassage, hoofdmassage en/of stoelmasage bij u thuis neemt lletijd.nu alletijd voor u

Verbinden met verlies door rozenoliemassage

Als we het over verlies hebben denken we al snel aan een dierbare jong of oud, maar dit kan ook je baan, je bedrijf of je huisdier zijn. Kortom alle soorten verlies kan jou van slag maken en het één is niet erger dan het ander. Het is immers jouw verdriet en daar sta ik voor open.

Als je rouwt, rouwt je lichaam mee. Rouw en verdriet slaan zich vaak op in je lichaam. Als de pijn groot is en het verdriet diep zit, kun je het contact met het lichaam kwijtraken. Je zit dan niet prettig in je vel en staat wankel in het leven. Sta je in de 'overleef-stand', dan kun je last krijgen van spierspanning of slapeloosheid. Je verlangt ernaar om weer ontspannen te kunnen slapen, zodat je uitgeruster bent en meer energie hebt. Een massage kan ondersteunend zijn om weer vertrouwen in je lichaam te krijgen en je beide voeten aan de grond te krijgen. Een massage kan ook als troostend, verzachtend en ontspannend worden ervaren.

Pure roos raakt je hart, verdiept gevoelens van onvoorwaardelijke liefde. Rozenolie is al in de laagste dosering een grote troost bij gevoelens van verlatenheid, wanhoop, eenzaamheid en verdriet. De massage zorgt ervoor dat het gehalte aan stresshormonen afneemt. Er wordt door de aanraking onder andere oxytocine aangemaakt; een hormoon dat voor een geborgen gevoel en rust zorgt. 

De onderstaande tekst kreeg ik van een lieve klant. 

Een momentje voor jezelf in of na een roerige periode, dat gun je jezelf
niet vaak. Even verdrietig zijn en daarna opstaan en doorgaan, zo doen
velen van ons het, of je lijf het nu toelaat of niet. Het kan absoluut
fijn voelen om (tijdelijk) weer iets om handen te hebben, dat je je
gedachten kunt verzetten en je nuttig maakt voor anderen.  Als het lukt
is het fijn, het kan zijn dat je nog niet zover bent. 

Wat nou, als je dat moment met aandacht voor jezelf toch even toestaat?
En het mooiste ervan is dat je er nauwelijks wat voor hoeft te doen. Je
gaat alleen maar liggen in een fijne stoel nadat je je schoenen en
sokken hebt uitgedaan, krijgt een warme deken over je heen, sluit je
ogen en laat je meevoeren door de rustgevende muziek. De geur van
rozenolie om je heen maakt dat je een beetje ontspant. Misschien wat
onwennig nog, maar dat is niet erg. 

Lees de gehele tekst hier verder 


 Wil jij ervaren wat een rozenoliemassage voor jou kan doen? Maak dan nu een afspraak.

Je eerste Rozenoliemassage nu tijdelijk € 30,= i.p.v. € 42,50

 

Tijdens de cursus verbinden met verlies heeft dit gedicht me erg geraakt en wil het daarom graag met jou delen.

Het verhaal van de drie bomen

"Er waren eens drie bomen. Tijdens een harde storm verloren ze alle drie een tak waarvan ze erg hielden. De bomen gingen alle drie op een andere manier met hun verlies om. Een paar jaar later ging ik op zoek naar de bomen en heb ik ze weer gevonden.
De eerste boom rouwde nog steeds om zijn verlies en ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde om te groeien, zei hij: "Nee, dat kan ik niet want ik mis een belangrijke tak". Deze boom was klein gebleven en stond in de schaduw van andere bomen. De zon kon er niet meer bij. De wond waar de tak was afgebroken kon je goed zien; het was het hoogste punt van de boom gebleven. De boom was na het verlies niet meer verder gegroeid.

De tweede boom was zo geschrokken van de pijn dat hij had besloten om het verlies te vergeten. Hij was moeilijk te vinden, want hij lag op de grond. Hij was bij een voorjaarsstorm omgewaaid omdat zijn wortels geen houvast meer hadden in de aarde. De plek van de wond was moeilijk te vinden. Deze zat verstopt achter een heleboel vochtige bladeren.

De derde boom was ook geschrokken van de pijn en de leegte in zijn lijf. Hij had gerouwd om zijn verlies. Het eerste voorjaar toen de zon hem uitnodigde om te groeien, had hij gezegd: "Dit jaar nog niet, het is te vroeg." Toen de zon het tweede voorjaar weer terug kwam met de uitnodiging had hij gezegd:" Ja zon, verwarm mij maar. Mijn wond heeft warmte nodig, zodat ze weet dat ze erbij hoort." Toen de zon het derde voorjaar weer terug kwam, sprak de boom: "Ja zon, kom maar, ik wil weer groeien. Ik weet dat er nog veel te groeien is."

De derde boom was moeilijk te vinden want hij was groot en sterk geworden, dat had ik niet verwacht. Gelukkig kon ik hem herkennen aan de dichtgegroeide wond die vol trots in het zonlicht stond.

Evert Landvaart